همه تن چشم شدم خیره به دنبال توگشتم

شوق دیدارتولبریزشدازجام وجودم 

                                   شدم آن عاشق دیوانه که بودم.....

وهرسازی که میبینم بداهنگ است.....

بیاره توشه برداریم قدم درراه بی برگشت بگذاریم....

ببینیم اسمان هرکجاایاهمیم رنگ است؟!

بچه که بودم تاده میشمردم وفکرمیکردم اخرهمه چیز دهه!

حالا نمیدونم اخردوست داشتن چنده ولی میخوام بگم قد ده تای

بچگییام  دوست دارم....

  نه که معشوقه نداشت نه که سر گشته نبود سالها بود

دگر کوچه مهتاب خیابان شده بوده.....

.

.

.

در شهر چراغی کو... 

گویی همه در خوابَن...

این معرکه اندیشان...

بی سایه و مهتابَن...

شیشه ای میشکند

چرا که ادم ها هر لحظه در تپش قلب کسانی که دوستشان

دارند متولد میشوند............

دارد به شما لطف می کند

  نغمه ای دیگر برای فصل سرما ساز کن

زندگی تکرارِ زخمِ کهنه دیروز نیست 

    بالهای خسته ات را رو به فردا باز کن ...

نباید شیشه را با سنگ بازی داد!