مردم اینجا فقط بدنبال شکستنند...

  نه که معشوقه نداشت نه که سر گشته نبود سالها بود

دگر کوچه مهتاب خیابان شده بوده.....

.

.

.

در شهر چراغی کو... 

گویی همه در خوابَن...

این معرکه اندیشان...

بی سایه و مهتابَن...

شیشه ای میشکند

زندگي همچنان جريان داره، اما ما رو در جريان نميذاره...!

یاد تو حس قشنگی است که در دل دارم
چه تو باشی چه نباشی “نگهش میدارم”

سلام روزگار…
چه میکنی با نامردی مردمان…
من هم …
اگر بگذارند …
دارم خرده های دلم را…
چسب میزنم…
راستی این دل …
دل می شود ؟

دانی که چرا راز نهان باتو نگویم..
طوطی صفتی طاقت اسرار نداری..

می دونی تیزترین و برّنده ترین چیزی که تو دنیاست چیه؟؟؟
خاطره ای که می خوای فراموش کنی و با هر نفس بیشتر یادت میاد...

تو چه میفهمی از …؟
از دلتنگی ام؟
گاهی به خدا التماس میکنم خوابت را ببینم…
می فهمی؟روزگارم
فقط خوابت را…

لعنت به بعضی خاطرات که مثل مینهای عمل نکرده توی روحت کاشته شدن و با یه حرف... میترکوننت...

چرا که ادم ها هر لحظه در تپش قلب کسانی که دوستشان

دارند متولد میشوند............

                                          .

                                          .

  نغمه ای دیگر برای فصل سرما ساز کن

زندگی تکرارِ زخمِ کهنه دیروز نیست 

    بالهای خسته ات را رو به فردا باز کن ...

واست رو مي كنم هرچي ندارم... شايد دستاي خاليمو ببيني

گمت كردم ولي غافل از اينكه... خدا با اين بزرگي گم نميشه

كسي كه محو تصوير بهشته... ديگه بازيچه ي گندم نميشه

دارم نابود ميشم، دود ميشم... دلم هرشب يك داغ تازه داره

يه كاري كن دارم از بين مي رم... آخه دلتنگي هم اندازه داره

چوبي بمان، دنياي آدم ها سنگسيت...